Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2007

Άβυσσος





Ακατέργαστος μέσα σε όνειρα
και άδολες επιδιώξεις
ξεκινάς.
Κι αργότερα πως ν’ αποσπαστείς
από ένα βάρος που δεν μπορείς
από συνήθεια
ν’ αφήσεις…

Κινούμενη άμμος
σαν συναισθήματα έρμαια
στην κατανάλωση μιας όποιας
πίστης
βυθίζεσαι σαν περαστικός
στην άβυσσο
εκεί που αρχίζει και τελειώνει
η ζωή.

Στο κενό…

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα...
χαμένη στο κενό,ψάχνω την ψυχή μου...
μια διαδρομή ένοχη...
μα η ψυχή είναι δοσμένη...
πως να την πάρω πίσω;
Γωγώ...
kardia.pblocs.gr

ενοχες διαδρομες είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ενοχες διαδρομες είπε...

@gwgw...
Αν αγαπάς αυτόν που έδωσες τη ψυχή σου, μην την πάρεις πίσω. Ζήσε τις στιγμές, ο χρόνος τρέχει, η ζωή έτσι κι αλλιώς πίσω μας αφήνει...

Καλή βδομάδα

MARIA ANDREADELLI είπε...

Σκοτάδια μαύρα
στης μέρας το ξημέρωμα.
Πώς να περπατήσεις;
Οι δρόμοι χωρίς πυξίδα
γεννηθήκανε.
Ένα φως γυρεύεις
μιαν αλήθεια
Πάνε χάθηκαν κι αυτά.
Τώρα πως ν’ ανταμώσεις τη ζωή σου;


Καλησπέρα σας.

Ανώνυμος είπε...

"Αν αγαπάς αυτόν που έδωσες τη ψυχή σου, μην την πάρεις πίσω. Ζήσε τις στιγμές, ο χρόνος τρέχει, η ζωή έτσι κι αλλιώς πίσω μας αφήνει..."

θα το κρατήσω, τουλάχιστον στο όποιο τέλος να μαρτηρά η ζήση πως ανώφελα δεν σπαταλιέται η ψυχή..

καλημέρα!

ενοχες διαδρομες είπε...

@poetix sin
@mist
Ας μην μετανιώνουμε ποτέ για ότι κάνουμε.
Θα είναι περισσότερα τα ερωτήματα.
Απλά ζήστε ότι έρχεται...

Καλησπέρα, κι ας άργησα